Wirusowe zapalenie wątroby

Zachorowania na WZW nie są tak częste jak kiedyś ze względu na rozbudowane programy szczepień, rozsądną profilaktykę oraz doskonałe rozpoznanie cech choroby. Nie oznacza to jednak, że problem zniknął z medycznej mapy. Wirus jest brany pod uwagę także w programie badań u kobiet ciężarnych. Aby określić, czy wszystko w porządku u pań w ciąży zaleca się przeprowadzenie w 37. tygodniu badań na obecność antygenu HBsAg.

Jeśli wynik będzie pozytywny, konieczne będzie podjęcie działań na rzecz uchronienia dziecka przed zakażeniem i rozwojem choroby. Po narodzinach maluch otrzyma standardową pierwszą porcję szczepionki przeciw WZW-B, a także swoistą immunoglobulinę HBIG, która cechuje się wysoką zawartością przeciwciał anty-HBs i anty-HBc. Uchroni to dodatkowo niemowlaka przed infekcją, do której mogło dojść w czasie akcji porodowej. Według dostępnej wiedzy medycznej do zakażenia WZW-B dochodzi na kilka sposobów. Mowa o drodze pozajelitowej (kontakt z krwią osoby chorej), drodze stosunków płciowych oraz drodze okołoporodowej, którą wspomnieliśmy powyżej.

Od momentu infekcji do wystąpienia objawów mijają około dwa-trzy miesiące. Same symptomy nie są specyficzne i nie od razu nakierują pacjenta, że dzieje się coś wyjątkowo groźnego. Ból brzucha, podatność na zmęczenie, biegunka i wymioty nasuwają często skojarzenia z zatruciem pokarmowym. Po właściwym rozpoznaniu, jeśli nie dojdzie do powikłań, pełne wyzdrowienie następuje z reguły w okresie krótszym niż pół roku. Niewielki procent zachorowań kończy się gwałtownym przebiegiem zapalenia i śmiercią.

Należy także odnotować, że matki ciężarne zarażone WZW-B są bardziej narażone na ryzyko przedwczesnego porodu. Dlatego istotne jest, aby badać się również pod tym kątem.